Ίσως κάποιοι από εσάς να με έχετε ακούσει να μιλάω ξανά για την αξία της αυτοφροντίδας ή να έχετε διαβάσει κάποιο σχετικό κείμενό μου.
Στηρίζω ακράδαντα ότι αν κάνεις την αυτοφροντίδα πυρήνα της ρουτίνας σου, των επιλογών σου και των συμπεριφορών σου, τότε αποκτάς μία ισορροπημένη καθημερινότητα που σου προσφέρει πληρότητα και ικανοποίηση.
Σκεφτείτε αν πάντα, πριν κάνετε το οτιδήποτε, να ξεκινούσατε με γνώμονα πώς θα φροντίσετε τον εαυτό σας. Πώς θα οργανώνατε την ημέρα σας; Τι θα άλλαζε στο πρόγραμμά σας; Πώς θα μιλούσατε στον εαυτό σας και στους γύρω σας, αν η πρόθεσή σας ήταν να αποβάλλετε παντώς είδους τοξίνες, και να κρατήσετε καθαρό τον χώρο μέσα και έξω από εσάς.
Η αυτοφροντίδα επομένως με τους όρους που εγώ την προτείνω και την εφαρμόζω, είναι κάτι παραπάνω από ένα αφρόλουτρο, μισή ώρα διαλογισμό, μία ώρα yoga. Είναι μία νοοτροπία που όποιος την καλλιεργήσει, καταφέρνει να παίρνει καλύτερες αποφάσεις και να οργανώνει την ζωή του με τέτοιο τρόπο ώστε να βιώνει απόλαυση και ικανοποίηση Η νοοτροπία αυτή, είναι επίσης εργαλείο για να ξεπερνάει κανείς με επιδεξιότητα τις δυσκολίες. Υπάρχει πάντα η επιλογή να ανταπεξέλθεις μία δύσκολη κατάσταση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ή να αναπαράγεις τον κύκλο του δράματος.
Η αυτοφροντίδα αν και ειναι μία νοοτροπία που εσύ την καλλιεργείς για για τον εαυτό σου, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είσαι εντελώς μόνος σου σε αυτή την πορεία. Αντιθέτως, το να μπορείς να διακρίνεις ότι χρειάζεσαι βοήθεια και να την ζητάς, είναι πραγματικά η επιτομή της αυτοφροντίδας. Γιατί εάν έφτασες σε αυτό το σημείο, σημαίνει ότι συνδέθηκες με τις ανάγκες σου, τις αναγνώρισες και είσαι διατεθειμένος να δουλέψεις για το καλύτερο.
Η δύναμη του να είσαι ανοιχτός στις αδυναμίες σου
Το “μπορώ να καταφέρω τα πάντα” αποκτά ουσία, όταν περιλαβάνει και το “μπορώ να ζητήσω βοήθεια”.
Είναι πολύτιμη η στιγμή που αντιλαμβάνεσαι μία ανισορροπία, έναν κόμπο που αν τον λύσεις θα είσαι καλύτερα. Ωστόσο συμβαίνει σε κάποιες περιπτώσεις η συνειδητοποίηση να μην μετουσιώνεται σε δράση. Το να παρατηρείς απλά ένα πρόβλημα χωρίς να κάνεις το επόμενο βήμα είναι ανώφελο. Τα σήματα που σου στέλνει το σώμα και νους σου, είναι σαν το σήμα του αυτοκινήτου όταν τελειώνει η βενζίνη. Σου λέει ότι πρέπει να δράσεις προκειμένου να προλάβεις την εμφάνιση ενός μεγαλύτερου προβλήματος.
Σε αυτό το απλοϊκό παράδειγμα με το αυτοκίνητο, ας υποθέσουμε ότι βιάζεσαι τρομερά να φτάσεις στον προορισμό σου. Ο προορισμός σου είναι η δουλειά σου και μάλιστα σε περιμένουν για ένα πάρα πολύ σημαντικό meeting από το οποίο κρίνονται πολλά. Τότε σου έρχεται το σήμα ότι τελειώνει η βενζίνη. Θα σταματούσες να ανεφοδιαστείς ή όχι; Κι αν δεν ήξερες πού να πας, θα ζητούσες βοήθεια από κάποιον που γνωρίζει ή όχι.
Όταν το σήμα της ανισορροπίας έρχεται, θα φτάσεις στην λύση μόνο αν δράσεις. Φυσικά αυτό μπορεί να σημαίνει ότι ίσως χρειαστεί να κάνεις μία παράκαμψη. Αν λοιπόν στην περίπτωση που βιάζεσαι να πας στην δουλειά σου θα έκανες όλα όσα ανέφερα, αξίζει να στοχαστείς αν κάνεις το ίδιο όταν ο προορισμός είναι η καλή σου υγεία σε σωματικό, πνευματικό και συναισθηματικό επίπεδο.
Η στιγμή που παραδέχεσαι στον εαυτό σου ότι χρειάζεσαι βοήθεια, είναι εξίσου πολύτιμη και μάλιστα απαιτεί δύναμη. Το να αποδεχθείς τις αδυναμίες σου και μάλιστα να το κάνεις ανοιχτά, είναι μία πολύ θαραλλέα πράξη. Το παράδοξο είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις ο λόγος που κάποιος δεν ζητά βοήθεια είναι από φόβο μήπως φανεί αδύναμος.
Σκεφτείτε τις περιπτώσεις ανθρώπων που μεγαλούργησαν στην ζωή τους. Από όποιον τομέα θέλετε και σας εμπνέει. Είμαι σίγουρος ότι δεν θα βρείτε ούτε μία περίπτωση ανθρώπου που πήγε μπροστά από μόνος του, χωρίς καμία βοήθεια από άλλους.
Αδύναμος είναι πραγματικά, αυτός που αποστρέφεται τις αδυναμίες του αντί να τις αναγνωρίζει ανοιχτά και με ειλικρίνια. Μιας και αυτόν τον μήνα τον έχουμε αφιερώσει θεματικά στις μάσκες και στα πέπλα που μας αποκρύπτουν την αλήθεια, μπορούμε να πούμε ότι το «δεν έχω ανάγκη από βοήθεια» είναι ένα πέπλο.
Η πράξη του να σηκώσεις αυτό το πέπλο και να ζητήσεις βοήθεια είναι εκδήλωση δύναμης και θάρρους.
Δύο προτάσεις…
Οι δύο προτάσεις που ακολουθούν , έχουν ως στόχο να σας βοηθήσουν εάν διαπιστώνεται ότι χρειάζεται να καλλιεργήσετε και να εξοικειωθείτε περισσότερο την νοοτροπία του «ζητάω» βοήθεια.
1) Εξοικειώσου με την αδυναμία σου
Σε στιγμές αυτοπαρατήρησης για παράδειγμα στον διαλογισμό μπορεί αυτό που προβληματίζει κάποιον να εμφανίζεται εκεί και να το αφήνουμε εκεί, μέχρι τον επόμενο διαλογισμό.
Βοηθά ως δεύτερο βήμα να γράψεις κυριολεκτικά αυτό που συμβαίνει. Με μολύβι και χαρτί ώστε να είναι κιναισθητική η εμπειρία εκτός από οπτική. Ακόμα καλύτερα διάβασε την δυνατά για να εμπλέξεις και την ακοή.
Γράψε το σαν να κάνεις μία εξομολόγηση. Για παράδειγμα: «παραδέχομαι ότι η τάδε κατάσταση δεν με ευχαριστεί και ότι χρειάζομαι να βρω τρόπο να φύγω από αυτήν». Εξέφρασέ το όσο πιο θετικά γίνεται και φρόντισε να συμπεριλάβεις την λύση μέσα στην πρόταση (πχ. χρειάζομαι να βρω τρόπο να φύγω)
Όσο απλή κι αν ακούγεται η άσκηση θέλει τρομερή δύναμη όταν κάτι μας δυσκολεύει βαθιά. Είναι πιθανό να βιώσετε έντονα συναισθήματα όπως νευρικότητα ή στεναχώρια. Είναι απολύτως εντάξει αν συμβεί αυτό. Υπενθυμίστε στον εαυτό σας αν αρχίσετε να κριτικάρετε την αντιδρασή σας, ότι ο στόχος της άσκησης δεν είναι να αποφύγετε το συναίσθημα αλλά να το δείτε όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται.
Είναι μία άσκηση που καλλιεργεί το θάρρος και την δύναμη. Αν το κάνετε κάθε μέρα είναι σίγουρο ότι α εξοικειωθείτε με το πρόβλημα με αποτέλεσμα να μην έχετε την επιθυμία να το αποστρέφεστε. Θα αναγνωρίζετε ότι υπάρχει ενώ θα βρίσκεστε σε μία νηφάλια κατάσταση.
Αυτό είναι το πρώτο βήμα για να προχωρήσετε και να μοιραστείτε το πρόβλημά σας, με εκείνους που μπορούν να σας βοηθήσουν.
2) Δούναι και λαβείν
Προσφέρετε την βοήθειά σας απλόχερα σε αυτούς που την χρειάζονται. Είναι πιθανό σε κάποιες περιπτώσεις να το κάνατε και τελικά να αδικηθήκατε. Συμβαίνει σε όλους!
Αν η «ζημιά» που σας έκανε μία τέτοια συμπεριφορά είναι της τάξεως του 1, επιτρέποντας σε αυτή την εμπειρία να σας σκληρύνει σε βαθμό ακαμψίας η «ζημιά» που προκαλείτε στον εαυτό σας είναι επί 10.
Με όσο το δυνατόν πιο σωστά κριτήρια, βοηθήστε τους άλλους στον βαθμό που μπορείτε. Είναι στην φύση μας να βιώνουμε όμορφα συναισθήματα όταν αισθανόμαστε ότι συνεισφέρουμε θετικά.
Αυτό εννοώ όταν λέω ότι η αυτοφροντίδα είναι πάνω από όλα νοοτροπία. Αν λειτουργείς ως γνώμονα πώς να φροντίσεις την χαρά σου και το να είσαι καλά, καταλήγεις να εκδηλώνεις καλές συμπεριφορές.
Επιπλέον αν είστε ο άνθρωπος που προσφέρει βοήθεια είναι πολύ πιθανό ότι θα την λάβετε όταν το χρειαστείτε. Εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που με ευχαρίστηση θα σας βοηθούσαν. Για να τους προσελκύσετε στην ζωή σας, χρειάζεται να ανοίγετε πού και πού την «πόρτα».
