Η ζωή επιφυλάσσει ανατροπές σε όλους μας. Θα έρθει εκείνη η στιγμή που κάποια κατάσταση που σε ευχαριστούσε, φτάνει στο τέλος της. Από εδώ και στο εξής δεν θα είναι έτσι όπως την ήξερες. Μπορεί να είναι το τέλος μίας σχέσης, μίας συνεργασία, ή ενός «κεφαλαίου». Τότε ίσως γεννηθούν ανασφάλειες. Να αναρωτιέσαι δηλαδή, πώς θα μπορέσεις να συνεχίσεις να είσαι, αυτός που θες να είσαι, και που σου αρέσει να είσαι. Μπορείς άραγε; Ή μήπως μαζί αυτό που έφυγε, φεύγει και ένα κομμάτι του εαυτού σου;
Σίγουρα μπορείς. Γιατί είσαι ήδη αρκετός. Δεν χρειάζεσαι κάποιον άλλο άνθρωπο, μία συγκεκριμένη δουλειά, ή έναν κοινωνικό κύκλο για να συμπληρώσει αυτό που είσαι. Για να σε υποστηρίξει ίσως ναι. Δεν είναι όμως αυτός που σε κάνει ΕΣΥ. Οι άνθρωποι, οι δουλειές και οι συναναστροφές αλλάζουν . Αυτό που σίγουρα πάντα μένει είσαι ΕΣΥ. Και έχεις ό,τι χρειάζεσαι, για να φτιάξεις ξανά το πλαίσιο που θα σου επιτρέψει να αισθάνεσαι καλά και να εκφράζεσαι.
Για να φτιάξεις αυτό το νέο και καλύτερο λειτουργικό πλαίσιο χρειάζεται κάποιου είδους μετακίνηση. Είτε κυριολεκτική μετακίνηση, να φύγεις δηλαδή από εκείνο το περιβάλλον για να πας αλλού, ή μεταφορική μετακίνηση. Να φύγεις δηλαδή από μία νοοτροπία και συμπεριφορά, για να πας σε κάποια άλλες, ενώ παραμένεις στο ίδιο περιβάλλον. Εδώ λοιπόν, ίσως γεννηθεί το εξής ερώτημα: «με ποιο κριτήριο θα επιλέξω την σωστή αλλαγή»;
Η πρότασή μου είναι να επιλέξεις συνειδητά να επανέλθεις σε εκείνο το μέρος όπου πραγματικά αναγνωρίζεις πως είσαι επαρκής και αυτάρκης. Αυτό το κριτήριο σου προτείνω.
Γιατί μπορεί να μην αναγνωρίζεις την επάρκειά σου;
Η πρόταση «είσαι αρκετός, ώρα να το αναγνωρίσεις» που είναι και ο τίτλος του άρθρου, είναι κάτι πολύ περισσότερο από μία όμορφη φράση, που σχηματίζει ένα εύηχο απόφθεγμα. Είναι αλήθεια.
Συμβαίνει όμως σε εμάς τους ανθρώπους, να εστιάζουμε σε ό,τι μας κάνει να αισθανόμαστε ελλιπείς. Σε ό,τι δεν έχουμε. Και σε κάποιες περιπτώσεις, όταν έρθει κάποιος και μας βοηθήσει να αισθανθούμε πιο πλήρεις, αντί να αναγνωρίσουμε ότι μέσα μας υπήρχε πάντα η ικανότητα να αισθανθούμε πλήρεις, βασίζουμε την επάρκειά μας σε εξωτερικούς παράγοντες. Αυτό απέχει από την πραγματικότητα.
Σας έχει τύχει να γνωρίζετε έναν άνθρωπο που φαινομενικά τα έχει όλα, και ανθρώπους που τον αγαπούν και πόρους. Παρότι όμως τα κατέχει όλα αυτά, να μην αισθάνεται επαρκής. Αυτό συμβαίνει γιατί την επάρκεια την βρίσκεις μόνο μέσα σου.
Είσαι αρκετός κάθε φορά που κάνεις το καλύτερο που μπορείς. Αυτό είναι αντικειμενικό. Μπορείς να δώσεις κάτι που σήμερα δεν έχεις; Κανείς δεν μπορεί. Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να δυναμώνεις και να προοδεύεις. Να εξελίσσεσαι. Και μπορείς να χαίρεσαι τον εαυτό σου, καθώς τον παρακολουθείς να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί και να πηγαίνει μπροστά, αντί να εστιάζεις σε όλα όσα δεν διαθέτεις ακόμα. Αυτό σημαίνει να αναγνωρίζεις την επάρκειά σου.
Είναι σίγουρο λοιπόν ότι κάθε φορά μπορείς να είσαι αρκετός, δίνοντας ό,τι καλύτερο διαθέτεις. Χρειάζεται όμως δουλειά προκειμένου να το αναγνωρίσεις και να αισθάνεσαι εντάξει με αυτό που διαθέτεις.
Πώς να βρίσκεις το σημείο όπου αισθάνεσαι επαρκής
Το πώς γίνεται η δουλειά της αναγνώρισης του «είμαι αρκετός» , μας το λέει πολύ ξεκάθαρα η φιλοσοφία και πρακτική της yoga μέσω των niyamas. Είναι οι όροι με τους οποίους προτείνεται να κάνεις «δουλειά» με τον εαυτό σου, για να καταφέρνεις να διατηρείς εκείνο το ευνοϊκό περιβάλλον μέσα σου, που σε βοηθά να εξελιχθείς. Ένα από τα niyamas είναι η επάρκεια ή αλλιώς santosha, όπως είναι το σανσκριτικό της όνομα. Έχει ενδιαφέρον ότι η λέξη santosha πηγάζει από την λέξη santi, που σημαίνει ειρήνη. Η επάρκεια φέρνει ειρήνη με τον εαυτό. Santosha σημαίνει επίσης ικανοποίηση, με την κυριολεκτική σημασία της λέξης. Την ικανότητα δηλαδή να δημιουργείς. Αυτό θα καταφέρεις με την επάρκεια.
Κάθε φορά λοιπόν που σκεφτέσαι πως είσαι «λίγος», δούλεψε με τον εαυτό σου ώστε να επανέλθεις σε εκείνο το σημείο όπου αισθάνεσαι ευχαρίστηση με αυτό που ήδη έχεις. Κι αν συλλάβεις τον εαυτό σου να λέει: «μπορώ να είμαι καλά μόνο όταν έχω αυτό» παρατήρησε τι σου προκαλεί. Εμένα προσωπικά όσες φορές το έχω πει στο παρελθόν, μου έχει προκαλέσει μεγαλύτερη οδύνη. Με έχει κάνει να εστιάζω στο τι δεν έχω, αντί στους πόρους που έχω για να είμαι καλά. Το αντίδοτο σε αυτό είναι η επάρκεια που τελικά θα έρθει δουλεύοντας πάνω σε δύο πράγματα. Την αποδοχή και την ευγνωμοσύνη.
Ξεκίνα λοιπόν αν δουλεύεις με τον εαυτό σου, με επιμονή και ανοιχτή καρδιά. Χωρίς προσκόλληση στο πώς φαντάζεσαι ότι θα έπρεπε να είσαι. Χωρίς την αγωνία του πότε θα βρεθείς στο σημείο όπου αισθάνεσαι επαρκής. Επέμεινε να παρατηρείς καθημερινά τι εμφανίζεται και δούλεψε πάνω στην αποδοχή και την ευγνωμοσύνη. Τα εργαλεία που θα σε βοηθήσουν είναι πολλά. Θα τα βρεις και εδώ σε όλα όσα μοιράζομαι. Ο τρόπος όμως που θα δουλέψεις είναι αποκλειστικά δική σου ευθύνη. Όταν αναλάβεις την ευθύνη του εαυτού σου, θα έρθει εκείνη η ημέρα όπου θα ξυπνήσεις και θα πεις «Έχω ό,τι χρειάζομαι. Είμαι αρκετός».
Στην πράξη
Είστε επαρκείς. Η πρακτική είναι, απλά να θυμάστε σε αυτό το σημείο του εαυτού σας να επανέρχεστε, κάθε φορά που αισθάνεστε την ανάγκη να βρεθείτε σε ένα καλύτερο πλαίσιο λειτουργίας. Υπάρχει στα σανσκριτικά ένα όνομα για την στιγμή που έρχεσαι προς τα έσω και αισθάνεσαι ότι μέσα σου υπάρχει ό,τι χρειάζεται. Ονομάζεται sara και σημαίνει Χάρις. Από εδώ προκύπτει και η μέθοδος Anusara yoga την οποία μοιράζομαι μαζί σας. Σας περιμένω,
